ÜÇLÜ KRİZ: İKLİM, ENERJİ, GIDA

ÜÇLÜ KRİZ:  İKLİM, ENERJİ, GIDA

Anadolu Gençlik Dergisi, Ağustos 2017

Fosil yakıt çağının başlamasından 200 yıl sonra, karbondioksit emülsiyonları, küresel ısınmaya yol açan ve iklim krizine doğru evirilen bir kriz oluşturdu. Gerçekleşmesi muhtemel olan 3° ila 5° C arasındaki ısı artışıyla, kutup ve dağlardaki buzullar eriyecek. Bununla birlikte seller, kasırgalar ve kuraklık artacak. Bunların oluşturduğu ortamda iklimler değişecek ve yaşam biçimimizi çok ciddi anlamda etkileyecek.

M. King Hubbert’ın ortaya attığı “ Tavan Petrol” teorisi, dünyada petrol üretiminin ulaşacağı en son noktayı ifade ediyor. Bu noktadan sonra dünyada petrol üretimi azalacak, buna bağlı olarak fiyatlar artacak. Yani Hubbert’ın deyimiyle “Eğlence sona erecek”.

İklim kargaşası ve petrol krizi üçüncü bir krize yol açtı, gıda krizi. Gıda krizi; tarımın endüstriyel ve küresel hale gelmesinin bir sonucudur. Şimdiye kadar 30 ülkede gıda ayaklanması çıktı.Bu durum üzerine BM 2008 yılının Haziran ayında, iklim ve gıda  krizini tartışmak için toplandı. Ancak tam da beklendiği üzere beklenildiği üzere, bu iki krizin müsebbibi olan şirketler, tedavi olarak hastalığın kendisini önermeyi denediler. Daha fazla fosil yakıt/tarımda sanayileşme, daha çok kimyasal gübre, kimyasalların yoğun kullanımını denetlemek için daha çok genetiği değiştirilmiş hibrit tohum önerisinde bulunuldu.

Gıda krizi daha büyük bir krizi yansıtıyor. Sanayileşme ile tek kullanımlık insanların oluşması ve bu tek kullanımlık insanların oluşması şiddeti, sosyal ve siyasi iktidarsızlığa yol açıyor. Bu tek kullanımlık kitle insan enerjisi yerine, fosil yakıtların yoğun olarak kullanılması, buna bağlı olarak kırsal geçim biçiminin yok edilmesi ile milyonlarca insanın gıdasız bırakılması. Toprağın insansız, insanın topraksız kalması demektir.

Daha önceki dönemlerde savaşlar, doğal afetler, sömürgecilik gibi durumlarda insanların perişan edildiğine şahit olmuştuk. Ancak bir grup insanın bütün insanlığı tehlikeye atması, henüz görülmüş bir durum değil. Bugün üçlü bir krizle karşı karşıyayız.

İklim: Küresel ısınma canlı varlığını tehdit ediyor.

Enerji: Yakın bir dönem içerisinde, petrol üretimi en üst seviyeye ulaşması ile yeni bir döneme girilecektir.

Gıda: Yukarıda söz edilen iki kriz ile birlikte, küreselleşme insanların gıdaya erişimini engelliyor.

Bu krizler içerisinde ise en büyük tehdidi gıda krizi oluşturuyor;

1-Uzun vadeli olan Tarımın endüstrileşmesi ve sanayileşmeyle, tarım ile uğraşan ailelerin topraktan koparılması.

2- Kısa vadede ortaya çıkan sorun ise; tarımın küreselleşmesi ile serbest ticarete tabi tutulması ile gıda güvenliğine etkileri.

Belirtmekte olduğumuz gıda krizi, gıdaya erişim hakkı çiğnenen, açlığa ve kötü beslenmeye terk edilen 1 milyar insana, 1 milyar daha ekleyecek. Dolayısı ile tekrar tarıma ve üretime yönelmeliyiz. Şuan dünyada var olan ekonomik sistem ve küreselleşme modeli yoksulları temel gıda, toprak ve geçim kaynağı haklarından yoksun bıraktığı için, insanların yaşama hakkını tehlikeye düşüren ihlal edici bir yoldur. İnsan enerjisi ve diğer enerji kaynakları ile yaşanabilir bir dünya oluşturabiliriz. İklim krizi, gıda krizi hayatlarımızı tehdit etmektedir. Bunları geçiştirmenin yolu ise fosil yakıtların ötesinde, bir tarım ve üretim faaliyetleri ile aşılabilecektir. Sanayileşmenin iklim yapısına ve tarıma verdiği zarar ortadadır.  Uluslararası iklim değişikliği paneli (IPCC) insan etkinliğinin 1750’den beri dünya iklimi üzerindeki etkisini kabul etti. Bu noktada atılacak adım ise enerji kaynaklarının tamamının ortadan kaldırılmasının mümkün olmadığının farkındayız, en azından tarım üretimini sistemli bir şekilde devlet politikası haline getirmemiz gerekmektedir. Bu sistemin en önemli saç ayağını da “Bağımsız Tohum” üretimi ile gerçekleştirebilir. Bağımsız tohumdan kastımız, genetiği değiştirilmemiş, hibrit yapılmamış, ithal edilmemiş ve kendi üretimimiz olan tohumdur.

İklim değişikliğini, gıda krizini ve tohumu tekelleştirmeye çalışanlar ne yazık ki yoksulların son lokmasına ve kalan bir avuç toprağından etmek için çalışıyorlar ve ekonomik uçurumları daha da büyütmeye çalışıyorlar. Tohumu, gübreyi, tarım ilaçlarını tekelleştirerek kimse üretmesin diye mücadele veriyorlar.

Bunlarla birlikte biliyorlar ki, Hubbert’ın yukarıda ifade ettiğimiz “Tavan Petrol” teorisi gerçekleşecek. Bu yüzden attıkları adımlar çok net olarak gözlerimize çarpıyor. Tohumu tekelleştirmek istiyorlar ki ileride, petrol krizi ortaya çıkınca bu seferde insanları gıda ile tehdit edebilsinler. Tohum demek üretim demektir, tohumu kontrol altına alarak başka devletlerinin üretimini de kontrol altında tutmak istiyorlar. Bundan dolayı; şuan genetiği değiştirilmiş hibrit tohumlarla, tek kullanımlık tohum üretimi ile tohumun devamlılığını engelliyorlar. Acil olarak atmamız gereken adım yerli tohum üretimine ağırlık verilmesidir. Biz buna “Bağımsız Tohum” diyoruz.

Önümüzde iki seçenek var. Herkes için yaşanabilir, tatminkâr ve saygın üretimin olduğu adil bir dünya. Ya da Pazar merkezli, süper güç adı verilen devletlerin her şeyi tekelleştirdiği, gıdayı dahi insanlardan esirgeyen ve yoksullar için krizin daha büyüdüğü. Onlar için yaşamın daha ağırlaştığı ama ayrıcalıklı kesimlerin refah içinde yaşadığı bir dünya. Tercih bizlerin.